|
|
نوشته شده در یک شنبه 9 آذر 1399
بازدید : 61
نویسنده : حمیدرضا
|
|
1/قبل از اینكه كاراته در اُکیناوا متولد شود، انواع مختلفی از هنرهای رزمی در چین تمرین میشد. در جنوب چین (منظور جزیره تایوان یا همان چینتایپه است) با روش آهسته و در عین حال محکم و قوی، و در شمال چین (سرزمین اصلی) با تکیه بر سرعت عمل، تکینکهای مختلف را اجرا و تمرین میکردند. ریشهی تمامی این روشها به معبد شائولین بر میگردد که بنیانگذار آن راهبی بود به نام بودیدارما. بعدها این دو روش (شمالی و جنوبی) هر یک به نوبهی خود تأثیر بسزایی در هنر رزمی جزیرهی اُکیناوا (کاراته) گذاردند.
آغاز کاراته در اُکیناوا مدیون زحمات شخصی بود به نام کوآنگ شانگ فو (در زبان ژاپنی کوسانکو و با لحجهی اُکیناوایی کوشوکون). وی که متخصص روش شمالی کمپوی چینی (چو آن فا) بود بعنوان نماینده امپراطوری چین (مستشار نظامی) وارد شهر شوری در اُکیناوا شد و برای اولین بار این هنر را به شخصی به نام ساکوگاوا آموزش داد، (در کتاب اُکیناوا، جزیرهی کاراته نوشتهی جرج الکساندر اینطور نیز اضافه شده است که چاتانیارا در اواخر عمر خود و در جهت تبادل دانستههای خویش اوقات زیادی را با کوسانکو میگذراند). ساکوگاوا قبل از شاگردی نزد کوسانکو، توده (کاراتهی اولیه) را از استاد تاکاهارا فراگرفته بود و نهایتاً او نیز تمامی اندوختههای خود را در کاراته به سوکون ماتسومورا (بوشی) انتقال داد.
کوسانکو اصلی را در آموزش کاراته بنا گذاشته بود که بر اساس آن تکنیکها را با کاتا میآموخت. برای مثال وقتی به شاگردی میگفت با نوک انگشتان ضربه بزن کاتای گوجوشیهو را تمرین میداد. در حقیقت در آن زمان کاتا در رأس تمرینات کاراته قرار داشت که از طریق آن به اهداف والای فیزیکی و روحی میرسیدند.
...ادامه دارد
:: برچسبها:
مختصری از تاریخچه كاراته ,
تاریخچه كاراته ,
|
|
|